W czasie I wojny światowej liczba ludności zmalała, wieś bowiem została spalona przez wycofujące się wojska węgierskie. Ludzie zamieszkali w ziemiankach lub przenieśli się do sąsiednich miejscowości. Spłonęła także cerkiew greckokatolicka p.w. śś Kosmy i Damiana. W 1918 r. wieś zamieszkiwało 283 mieszkańców. Po wojnie rozpoczęto odbudowę wsi, w 1921 r. wzniesiono nową cerkiew a w 1931 szkołę. W 1936 r. mieszkało tu 298 grekokatolików, 40 prawosławnych (w okresie międzywojennym część mieszkańców przeszło na to wyznanie) oraz 7 Żydów. Domów było 65, była tez karczma i sklep prowadzone przez Żydów, właścicielem drugiego sklepu w centrum wsi był Łemko.
Po II wojnie światowej większość mieszkańców wyjechała na tereny dzisiejszej Ukrainy. W 1947 r w ramach Akcji Wisła wysiedlono pozostałe 11 rodzin.
Dziś po wsi pozostała kapliczka, żeliwny krzyż przydrożny oraz ten niewielki cmentarz łemkowski z kilkoma zaledwie nagrobkami. O niegdysiejszych mieszkańcach dziś mówią tylko obrobione łemkowskimi rękoma kamienie i gdzieniegdzie stare drzewa owocowe…
Mirosław Bystrek
Wykorzystałem następujące materiały: informacje umieszczone na tablicy znajdującej się na cmentarzu oraz wspomniany Słownik geograficzny.
Grab cmentarz wojenny nr 4 – warto w okolicach zobaczyć ten jeden z najpiękniejszych cmentarzy z I wojny światowej w Beskidzie Niskim, także cmentarze w Ożennej.